BLUES O OSTATNIM POCIĄGU I ZAMKNIĘTEJ LINII KOLEJOWEJ

Jedzie sobie maszynista
Parowozik cicho śwista
Minę ma zafrasowaną
Bo wie, że choć ruszył rano
To wieczorem
Już nie wróci starym torem

W ministerstwie kolejarzy

Na spotkaniu dygnitarzy
Urządzono raz libację
Uchwalono likwidację
Niedochodowej
Starej linii kolejowej

Wygaszono semafory

Za pociągiem nikną tory
A ekipa rozkręcaczy
Demoluje pustą stację
Jutro ruszą
I kilometr linii zburzą

Dróżnik stracił już robotę

Kupił flaszkę na sobotę
Dziś z rozpaczy żonę bije
A od jutra się rozpije
Czemu? - pyta
Robią ze mnie emeryta?

Wy stalowe stare szlaki

Los jednako wasz nijaki
Tylko garstka pasjonatów
Grzebie w stosie starych gratów
Ku pamięci
Cmentarzysko to ich nęci